öz güvensizlik

bana bakmaz diye konuşmadığım kız şimdi tayyarağı gibi bir herifle

ozguvensizligi bilmem ama ozguven sahibi olmak insanin kendini bilmesi demektir. birseyi yapabilecek kapasitede olup olmadigini anlayamiyosan zaten ya korkaksindir ya da ota boka atlayan malin tekisindir. simdi problemi tersten cozerek ozguvensizligi de siz bulun artik...

ilkokulda bütün sınıfın tek bir yelloz yüzünden parça ponçik ettiği bir duygu.

hayatta çoğu hamleden beri geri bırakan eksiklik oluşturan derbeder eden şey

her şeyden mahrum kalma sebebidir.seversin,bu tiple bana karşılık vermez diye düşünürsün.derse katılmak istersin,ya yanlış cevap verirsem diye düşünürsün.bir fotoğraf paylaşacaksındır,gelebilecek tüm yorumları düşünüp vazgeçersin. istemediğin şeylere maruz kalma sebebidir.rahatsız olduğun şeyleri dile getiremediğin için suistimal edilirsin.hayır diyemediğin için yapmayacağın şeyleri yaparsın. kısacası bir türlü kendin olamazsın.özgüven eksikliği yüzünden kendini eksik zannedersin.nerden mi biliyorum?çünkü bknz:ben

ulan cok kotu bisey hemen asmak, kurtulmak lazim ben oyleydim simdi dusunup sinirleniyorum. kendinizin farkina varin herkesin cok cok iyi oldugu bi yonu vardir onlari bulun ve onlara yonelin yoksa hayat boyu devam eder

şöyle ki buna sebeb olabilecek bissürü etken vardır bunlar aile olabilir yetiştiğin ortam olabilir. ama eğer ki bir erkek yüzündense berbat bir durum , o kişi sizi beğenmedi sevmedi diye sanırsınız ki hayatınızda boyunca bir daha hiç sevilmeyeceksiniz (bkz: ki sevilmiyorum )

kendine güvenemeyen insan başkasına nasıl güvensin?

kendine güvenmemektir. başaramam, insanlar ne der ? gibi düşüncelerdir. bende de biraz var ama genelde çaktırmam.

nefret ediyorum ama o özgüvensiz kişi benim..

tavsiyeleri bekliyorum evet.

bende fazladan var işime yaramıyor ihtiyacı olana verebilirim. (makul bir fiyata)

kötü bir şey. 4 yıldır bu yüzden varolan nokta kadarcık fırsatımı da değerlendiremiyorum. bu konuda çok sevdiğim bir arkadaşımdan tavsiye aldım. eğer uygulamada işe yararsa buraya yazmaya çalışıcam.

muzdarip olduğum, ciddi bir sıkıntı. yıllardır yenmeye çalışsam da çok çok yavaş ilerliyorum

güzel bir şeydir.kör gözünüzü açar,dost görünen düşmandan korur.hani dayak yiye yiye dayak atmak öğrenilir ya aynısı.çocukken ailem,arkadaş görünen piç kuruları,öğretmenler yüzünden baya dayak yedim.özgüvensiz büyüdüm.sonra gözüm açıldı.kimseye eyvallah yok.çocukluk arkadaşım,kardeşim gibi gördüğüm adama bile yol verdim.kimseye kendimi sevdirecek değilim.

belki hayatının en güzel günüdür ama özgüvensiz olduğun için ondan bile keyif alamazsın.

sınıfta konu anlatılması gerekiyordu.sıra bana geldi kalktım gittim tahtanın önüne.karşımda 30 kişi var ve hepsi bana bakıyor.ağzımı açamadım,gözlerim doldu.konuyu da anlatamadım zaten.tanımadığım,samimi olmadığım ortamda iki cümle bile kuramıyorum.oysaki o gözler beni yemeyecek ama olmuyor (bkz: ben bir malım gelin beni alın)

çevrende ki insanların etkisi önemli dış görünüş falan hikaye

Zaten olmayan özgüvenim şimdi beni salak olduğuma ikna eden insanla her gün aynı yerde bulunmak zorunda kalmamdan ötürü eksilere düştü. Ne kendime güvenim ne saygım kaldı

...

seçilmiş özgüvensizlikse hoş, pısırıklık olanı ise itici ve sıradan.

İnsanın kendine yaptığı kötülüğü tüm dünya bir araya gelse ona yapamaz. Kendinizle ilgili düşünceler sizi bu yola sürüklüyor; elalemin ne dediği aslında doğrudan etkilemiyor bu durumu. Sizin hali hazırda düşüncelerinizle örtüşmesi halinde etkili oluyor onların söyledikleri. Yoksa istedikleri kadar arkanızdan atıp tutsunlar, sizin kendinize dair düşüncelerinize zıtsa "ağzı olan konuşuyor" der geçersiniz. Bundan muzdaripseniz düşünmeniz gereken şey "nasıl öz güvenli olurum" olmamalı, "kendimle ilgili düşüncelerimi nasıl değiştirebilirim" olmalı. Düşünceler duyguları, duygular da davranışları etkiler. O yüzden sorunun temeli olan düşüncelere inmeniz gerek. Ayrıca bir anda öz güven sahibi olsanız bile bu sonsuza dek sürmez, somut bir şey olmadığı için onun sahibi olamazsınız, hayatın iniş ve çıkışlarına göre kendinize olan güveniniz azalıp artar. Öncelikle günlük hayatta yapmanız gereken şeyleri kendiniz halledebiliyor musunuz bir düşünün. Eğer bundan geçer not alırsanız "ben o kadar da boş biri değilmişim aslında" dersiniz zaten. Sonra "ama şunu yapabiliyor olsam/şöyle olsam öz güvenim tavan yapardı" dediğiniz şeyler var mı onu düşünün. Varsa, ki elbette var, zorluk seviyesine göre yapın bir listesini. Ve kendinize sorun "bunu nasıl yapabilirim/nasıl böyle olabilirim?". Roma bir günde kurulmadı! Siz de bir günde hayalinizdeki şeyi yapamayacak/olamayacaksınız. Bu zorlu bir sürecin sonunda gerçekleşecek, vücut geliştirmek gibi (fit bir vücut öz güveninizi destekler bu arada). Bu süreci oyunlaştırın: Kağıdı alın ve bir piramit veya yol haritası hazırlayın. Seviye seviye nasıl gelişeceğinizi planlayın. NOT: Başta yaptığınız listedeki tüm maddelere saldırmayın, kolaydan zora teker teker mücadele edin. Ve en zor kısım: Ekşın! En zor kısım, çünkü bir kere harekete geçince devamı geliyor ama harekete geçmedikçe başlangıç noktanızda öyle kalıyorsunuz. Plan aşamasından hareket aşamasına geçince bunu unutmayın. Yol uzun olabilir ama tüm yolculuklar bir adım ile başlıyor. Bakın yine söylüyorum; bunları öz güvenli olmak için yapmıyorsunuz, kendinizle ilgili düşüncelerinizi değiştirmek için yapıyorsunuz. Planladığınız şeyleri yaptıkça boş olmadığınızı görecek, daha fazlasını da yapabileceğinize inanacaksınız.

Son 1 seneye kadar böyle bir problemim yoktu. Fakat özel hayatımda bazı olumsuz durumların yaşanmasıyla birden kendimi beğenmeme durumu oluşmaya başladı. Saçım, tipim, fiziksel özelliklerim yeterli gelmiyor. Kendime yetemiyorum sanki. İstediğim ile olduğum kişi arasında fark var, önceden böyle bir sıkıntı yaşamıyordum. Bunları takan bir insan da değildim. Yaptığım hiç vir şeyden zevk almıyorum ve hevesimde olmuyor çoğu şeye. Sanırım psikoloğa başvurma zamanım gelmişte geçiyor.

Daha 2 sene öncesine kadar dolmuşa tek başıma bindiğim için şakayla karışık tebrik edilen kişiydim daha sonra önceki senelerde insanların yaptığı şeyleri hatırlamadığımı fark ettiğimde hayatımı boşuna mahvettiğimi fark ettim ve artık eskisi kadar kimseyi umursamıyorum o an bana doğru gelen şey neyse onu yapıyorum.